Door: Bart Muytjens
Foto's: Peter Goossens
Deelnememers: Tom Cox, Janneke Bruls, Jolanda Spronck, Peter Goossens, Ralph Kohler, Esther Treijtel, Dennis Verbruggen, Judith Steuns, Joris, Bart Muytjens en Jarna (aka Tommiepoep) en Lenka the security dog.
Begin 2012 werd het plan gesmeed door de meest actieve groep van Speleo Nederland om een extreme expeditie te ondernemen naar de Lot in Frankrijk.
Na het succes van de vorige tocht in 2011, werd door de organisatie de week na hemelvaart geprikt als de meest geschikte om deze expeditie ten uitvoer te brengen.
Al snel meldden de gebruikelijke deelnemers zich, dit jaar aangevuld door ondergetekende, die in het kader van meer vrije tijd ook maar weer eens besloot te gaan zien hoe een grot er ook alweer uitzag. Rob Winkens was helaas verhinderd, dus de expeditie zou zonder dit zeer ervaren teamlid tot een goed einde gebracht moeten worden.
Als onderkomen was wederom de Gite bij het Domaine Gibert geboekt, vlakbij Gramat.
Op zaterdag 19 mei in alle vroegte vertrok iedereen richting La Douce France, en in de late namiddag arriveerden langzaam aan alle deelnemers bij de Gite. Dennis kwam als laatste aan, met de Volvo die nog net niet door de assen gezakt was door alle baby-krempel die uiteraard mee moest voor Joris.
Er werd direct werk gemaakt van een goede maaltijd door de keukenploeg, waarna direct begonnen werd met het gereed maken van het materiaal voor de volgende dag, er mocht uiteraard geen moment verloren gaan.
Op zondag regende het flink, en werd er na het ontbijt met frisse tegenzin begonnen aan de Igue de Viazac, een fikse grot met wat mooi puttenwerk. Na wat gesteggel werd besloten dat de die-hards bestaande uit Peter, Ralph en Tom de grot zou gaan uithangen. Daarna zou de tweede ploeg afdalen en desequiperen. Deze constructie zou later de leidraad van deze expeditie blijken te worden…
Terwijl de eerste ploeg beneden was, wachtte ploeg twee stug in de regen en maakte zelfs een kampvuur op de verlaten Causse om de kou wat te breken. Na 2 uur werd besloten dat het welletjes was, en vertrok ook de tweede ploeg de grot in, enkel om er achter te komen dat ploeg 1 al weer aan het desequiperen was, omdat men te lang had moeten wachten. Zij waren wel tot beneden aan het meertje geweest (de meegenomen zwembanden maar niet gebruikt om het meer over te steken), ploeg twee moest het doen met een trip tot aan de meander. Onder veel gevreigel werd daarna de terugtocht aangevat, en de grot gedesequipeerd.
Op de terugweg in de auto van Bart werd er nog gediscussieerd over de gang van zaken, en al snel kwamen Dennis, Ralph en Bart tot de conclusie dat de jaren en kilo’s toch waren gaan tellen en een zware last vormden op het speleogebeuren. In plaats van de handdoek in de ring te gooien, werden er snode plannen gesmeed…. de nieuwe splintergroepering SC De Vadsige Drumsticks was een feit. Over deze groep zal men nog veel horen in de komende tijd…
Maandag werd er besloten toch maar wat te gaan grotten, en zodoende werd er een bezoek gebracht aan de Grotte du Facteur, een grot met een enorme afdaling van wel 10 meter gevolgd door wat kruipwerk en vernauwingen. Op het einde van deze grot wat mooie zaaltjes met concreties, waar Peter dankbaar gebruik van maakte om wat foto’s te maken. Al met al een van de vadsigste grotten van de Lot.
In de Gite werd ’s avonds zoals gebruikelijk goed gegeten, gediscussieerd over diverse zware onderwerpen, werden de lichamelijke krachten van diverse leden tentoon gespreid en vooral genoten van bier, schrobbelèr en niet te vergeten grote hoeveelheden Toblerone. In de avond viel de stroom uit, wat achteraf bleek te worden veroorzaakt door een op de McGyver methode gemonteerde keramische kookplaat.
Het weer zat niet mee, en er werd besloten de dag erna een rustdag in te lassen op dinsdag. Het weer zat nog steeds niet mee.
Peter, Jolanda, Tom, Janneke en Bart gingen wat duikgrotten bekijken om de situatie voor de duikers in te schatten. Er was erg veel regen gevallen, wat wel bleek bij de résurgences die bezocht werden: grote debieten en verre van optimale duikomstandigheden.
Op de terugweg werd besloten dan maar een pizza te halen, dus werd de lokale ‘Kiosque à Pizzas’ bezocht en direct een hele dagomzet gegund. De beste man werkte zich het zweet op het voorhoofd, en tijdens het wachten konden de drankorgels hun verslaving niet de baas: een fles lokale likeur (die achteraf deodorant bleek te zijn) ging eraan.
De pizzas vielen goed bij de leden van de Vadsige Drumsticks, met name omdat ze bijdroegen aan het ultieme streven van 120kg (minimaal) dat binnen deze groepering gebruikelijk is.
Na deze voedzame vettige maaltiijd werd koord en ijzerwerk gereed gemaakt voor de volgende grot, de Igue de Planagrèze. Deze grot bestaat voornamelijk uit putten tot op een diepte van -110 meter, waar een ondergrondse rivier de grot instroomt. Vervolgens volgens de topo nog putten tot op ongeveer -200 meter, waar normaal het water staat. Duikers hebben de grot verder onderzocht en ze loopt door tot een sifon op -260m.
Weer werd besloten te gaan in twee ploegen: Ploeg 1 Peter, Jolanda, Tom, Ralph en Ploeg 2 Bart, Dennis en Janneke. Ploeg twee was wel zo slim om deze keer in de Gite te wachten tot het zover was, en dan pas naar de grot te rijden. Bij de grot aangekomen waren de die-hards nauwelijks bezig met equiperen, en dus moest er weer gewacht worden.
Vervolgens ging ploeg twee de grot in, maar zij zagen hun voortgang snel vertraagd door een extreme afleider bovenaan de tweede put. Deze door de die-hards aangebrachte truc zorgde voor veel gevloek maar werd uiteraard toch geslecht. Beneden aan de tweede put met een mooi profiel en zelfs wat water, hoorden we al het gedonder van het water verder beneden. Bij de derde put (40m) kwam ploeg 1 weer omhoog, het water stond tot aan het niveau van de rivier (-110m) en er was verder geen doorkomen aan. Een flinke crue dus nog door het weer van de afgelopen dagen.
Wederom vond ploeg 1 dat ze te lang hadden moeten wachten, en na fotosessies waren ze het beu en gingen terug (al desequiperend). Ploeg 2 kon dus wederom niet verder. Dit werd Dennis te veel, en onder gevloek en getier vloog hij terug omhoog de grot uit, waarbij een nieuw record niet onwaarschijnlijk is. Communicatie was wederom de boosdoener in dit geval, dit moet de volgende keer beter.
Op de terugweg haalde Peter nog een kikker uit de grot in zijn fotokoffer, het beest moet blij geweest zijn om uit de krochten der aarde terug te kunnen keren.
Die avond werd er wederom super gekookt door Esther, Judith en Jolanda, ook al was er nog maar een kookpit, het deerde niet. Voor zowel vadsige vleeseters als vegetariërs was er weer een heerlijke maaltijd!
De donderdag werd een bezoek gebracht aan de van te voren aangevraagde Igue de Goudou, een mooie watergrot. Deze keer besloot team de Vadsige Drumsticks om wraak te nemen op de vorige keren door de koppositie op te eisen. Het weer zat inmiddels stevig mee, en gehuld in sexy strakke neopreen gingen de koplopers de grot in, waarbij tegen het advies van Peter in deze keer eens geen afleider werd aangebracht. Na een put van 35m, twee schuine hellingen afdalen, wat traverseerwerk en een versmalling, kwamen we via een korte afdaling in de rivier terecht. Het waterpeil viel mee, zoals al door de eigenaar was aangegeven (niet veel variatie in de waterstand). Het debiet was redelijk, en eerst werd er stroomopwaarts gegaan. Een super mooie grot, waar je al zwemmend, traverserend en wadend door het water voortbeweegt, een aanrader.
Bij een lager stuk in de gang bleek toch dat het water kort daarvoor hoger had gestaan, er was ongeveer 20-40cm lucht boven het water en het plafond hing vol met schuim. Hier moet je dus niet achter zitten als het water zou stijgen!
Dennis en Ralph gingen nog stroomafwaarts kijken, terwijl Bart de terugtocht alvast begon. De lucht in de grot vond ik zeer matig, ik liep nogal te hijgen op stukken die niet veel voorstelden. Vooral de twee schuine hellingen terug leken twee keer zo lang als in werkelijkheid. Iets om op te letten dus in deze grot…
De tweede ploeg ging vervolgens de grot in, en team vadsige drumsticks genoot vervolgens van de zon en van een koude Kronenbourg…dat is toch waarom je helemaal hierheen komt! Een voldaan gevoel na een schitterende grot en lekker in de franse zon zitten…
Bij terugkomst werd er dan maar een bbq verzorgd, want het was heerlijk toeven buiten in de tuin van de gite.
Op de volgende dag zou het extreme, door National Geographic geroemde duikteam ‘de Sjtoppesjieters’ dan toch een duikje wagen, en alles werd in gereedheid gebracht.
Op vrijdag werd de tocht naar de duikgrot ondernomen, en aldaar waren er al een Zwitsers en een Italiaans team aan het duiken. Natuurlijk lieten de Sjtoppesjieters zich niet afschrikken hierdoor, en de uitrusting werd bovengehaald en aangetrokken, en al snel verdween het dynamische duo in het blauwgroene water van de résurgence. Ondertussen maakten Tom, Janneke en Bart het materiaal schoon in de zon en het water, en werden ook de koorden van de expeditie gewassen. Dit lukte niet zonder een massale aanval van franse muggen te moeten doorstaan, die grotere bulten dan gemiddeld tot gevolg hadden.
Na terugkomst van het Limburg Cave Diving Team werd Tom meteen opgetuigd met duikgerei, en kon hij zijn 1e ster behalen onder deskundige begeleiding van de teamleden.
Natuurlijk slaagde Tom met vlag en wimpel voor deze cursus!
Dennis, Ralph, Judith, Esther en Joris waren intussen een wandeling in de omgeving gaan maken. Bij terugkomst was het alweer de laatste avond en werd er na de laatste bbq begonnen met inpakken en opruimen. Ondergetekende wilde nog een intro-duik maken in het zwembad maar was dusdanig lek gestoken door de muggen dat dit niet door ging.
Op zaterdag begonnen Dennis, Judith en Joris al om 3.00h aan de terugtocht wegens een defecte airco, en niet veel later waren ook Ralph en Esther er vandoor. Bart en Tom vertrokken tegen half acht, en Jolanda en Peter niet veel later. Na een goede terugreis waren we voldaan en veilig weer thuis.
We kunnen terugkijken op een zeer geslaagde en gezellige week! Namens iedereen bedank ik Jolanda en Peter voor de organisatie en Judith en Esther voor het geweldige koken in de Gite!
We hebben mooie grotten gedaan, we hebben er een sterduiker bij en niet te vergeten een nieuwe splintergroepering ‘De Vadsige Drumsticks’ die het grotten in de komende tijd een nieuwe betekenis en geheel nieuwe invulling zal geven. Op het menu staan onder andere het doen van de vreselijkste Belgische klassiekers zoals de Bernard, Weron, Chawresse, etc. waarna zelfs extremere expedities niet uit te sluiten zijn. Houd deze blog in de gaten voor meer informatie!
Bart
Deelnememers: Tom Cox, Janneke Bruls, Jolanda Spronck, Peter Goossens, Ralph Kohler, Esther Treijtel, Dennis Verbruggen, Judith Steuns, Joris, Bart Muytjens en Jarna (aka Tommiepoep) en Lenka the security dog.
Begin 2012 werd het plan gesmeed door de meest actieve groep van Speleo Nederland om een extreme expeditie te ondernemen naar de Lot in Frankrijk.
Na het succes van de vorige tocht in 2011, werd door de organisatie de week na hemelvaart geprikt als de meest geschikte om deze expeditie ten uitvoer te brengen.
Al snel meldden de gebruikelijke deelnemers zich, dit jaar aangevuld door ondergetekende, die in het kader van meer vrije tijd ook maar weer eens besloot te gaan zien hoe een grot er ook alweer uitzag. Rob Winkens was helaas verhinderd, dus de expeditie zou zonder dit zeer ervaren teamlid tot een goed einde gebracht moeten worden.
Als onderkomen was wederom de Gite bij het Domaine Gibert geboekt, vlakbij Gramat.
Op zaterdag 19 mei in alle vroegte vertrok iedereen richting La Douce France, en in de late namiddag arriveerden langzaam aan alle deelnemers bij de Gite. Dennis kwam als laatste aan, met de Volvo die nog net niet door de assen gezakt was door alle baby-krempel die uiteraard mee moest voor Joris.
Er werd direct werk gemaakt van een goede maaltijd door de keukenploeg, waarna direct begonnen werd met het gereed maken van het materiaal voor de volgende dag, er mocht uiteraard geen moment verloren gaan.
Op zondag regende het flink, en werd er na het ontbijt met frisse tegenzin begonnen aan de Igue de Viazac, een fikse grot met wat mooi puttenwerk. Na wat gesteggel werd besloten dat de die-hards bestaande uit Peter, Ralph en Tom de grot zou gaan uithangen. Daarna zou de tweede ploeg afdalen en desequiperen. Deze constructie zou later de leidraad van deze expeditie blijken te worden…
Terwijl de eerste ploeg beneden was, wachtte ploeg twee stug in de regen en maakte zelfs een kampvuur op de verlaten Causse om de kou wat te breken. Na 2 uur werd besloten dat het welletjes was, en vertrok ook de tweede ploeg de grot in, enkel om er achter te komen dat ploeg 1 al weer aan het desequiperen was, omdat men te lang had moeten wachten. Zij waren wel tot beneden aan het meertje geweest (de meegenomen zwembanden maar niet gebruikt om het meer over te steken), ploeg twee moest het doen met een trip tot aan de meander. Onder veel gevreigel werd daarna de terugtocht aangevat, en de grot gedesequipeerd.
Op de terugweg in de auto van Bart werd er nog gediscussieerd over de gang van zaken, en al snel kwamen Dennis, Ralph en Bart tot de conclusie dat de jaren en kilo’s toch waren gaan tellen en een zware last vormden op het speleogebeuren. In plaats van de handdoek in de ring te gooien, werden er snode plannen gesmeed…. de nieuwe splintergroepering SC De Vadsige Drumsticks was een feit. Over deze groep zal men nog veel horen in de komende tijd…
Maandag werd er besloten toch maar wat te gaan grotten, en zodoende werd er een bezoek gebracht aan de Grotte du Facteur, een grot met een enorme afdaling van wel 10 meter gevolgd door wat kruipwerk en vernauwingen. Op het einde van deze grot wat mooie zaaltjes met concreties, waar Peter dankbaar gebruik van maakte om wat foto’s te maken. Al met al een van de vadsigste grotten van de Lot.
In de Gite werd ’s avonds zoals gebruikelijk goed gegeten, gediscussieerd over diverse zware onderwerpen, werden de lichamelijke krachten van diverse leden tentoon gespreid en vooral genoten van bier, schrobbelèr en niet te vergeten grote hoeveelheden Toblerone. In de avond viel de stroom uit, wat achteraf bleek te worden veroorzaakt door een op de McGyver methode gemonteerde keramische kookplaat.
Het weer zat niet mee, en er werd besloten de dag erna een rustdag in te lassen op dinsdag. Het weer zat nog steeds niet mee.
Peter, Jolanda, Tom, Janneke en Bart gingen wat duikgrotten bekijken om de situatie voor de duikers in te schatten. Er was erg veel regen gevallen, wat wel bleek bij de résurgences die bezocht werden: grote debieten en verre van optimale duikomstandigheden.
Op de terugweg werd besloten dan maar een pizza te halen, dus werd de lokale ‘Kiosque à Pizzas’ bezocht en direct een hele dagomzet gegund. De beste man werkte zich het zweet op het voorhoofd, en tijdens het wachten konden de drankorgels hun verslaving niet de baas: een fles lokale likeur (die achteraf deodorant bleek te zijn) ging eraan.
De pizzas vielen goed bij de leden van de Vadsige Drumsticks, met name omdat ze bijdroegen aan het ultieme streven van 120kg (minimaal) dat binnen deze groepering gebruikelijk is.
Na deze voedzame vettige maaltiijd werd koord en ijzerwerk gereed gemaakt voor de volgende grot, de Igue de Planagrèze. Deze grot bestaat voornamelijk uit putten tot op een diepte van -110 meter, waar een ondergrondse rivier de grot instroomt. Vervolgens volgens de topo nog putten tot op ongeveer -200 meter, waar normaal het water staat. Duikers hebben de grot verder onderzocht en ze loopt door tot een sifon op -260m.
Weer werd besloten te gaan in twee ploegen: Ploeg 1 Peter, Jolanda, Tom, Ralph en Ploeg 2 Bart, Dennis en Janneke. Ploeg twee was wel zo slim om deze keer in de Gite te wachten tot het zover was, en dan pas naar de grot te rijden. Bij de grot aangekomen waren de die-hards nauwelijks bezig met equiperen, en dus moest er weer gewacht worden.
Vervolgens ging ploeg twee de grot in, maar zij zagen hun voortgang snel vertraagd door een extreme afleider bovenaan de tweede put. Deze door de die-hards aangebrachte truc zorgde voor veel gevloek maar werd uiteraard toch geslecht. Beneden aan de tweede put met een mooi profiel en zelfs wat water, hoorden we al het gedonder van het water verder beneden. Bij de derde put (40m) kwam ploeg 1 weer omhoog, het water stond tot aan het niveau van de rivier (-110m) en er was verder geen doorkomen aan. Een flinke crue dus nog door het weer van de afgelopen dagen.
Wederom vond ploeg 1 dat ze te lang hadden moeten wachten, en na fotosessies waren ze het beu en gingen terug (al desequiperend). Ploeg 2 kon dus wederom niet verder. Dit werd Dennis te veel, en onder gevloek en getier vloog hij terug omhoog de grot uit, waarbij een nieuw record niet onwaarschijnlijk is. Communicatie was wederom de boosdoener in dit geval, dit moet de volgende keer beter.
Op de terugweg haalde Peter nog een kikker uit de grot in zijn fotokoffer, het beest moet blij geweest zijn om uit de krochten der aarde terug te kunnen keren.
Die avond werd er wederom super gekookt door Esther, Judith en Jolanda, ook al was er nog maar een kookpit, het deerde niet. Voor zowel vadsige vleeseters als vegetariërs was er weer een heerlijke maaltijd!
De donderdag werd een bezoek gebracht aan de van te voren aangevraagde Igue de Goudou, een mooie watergrot. Deze keer besloot team de Vadsige Drumsticks om wraak te nemen op de vorige keren door de koppositie op te eisen. Het weer zat inmiddels stevig mee, en gehuld in sexy strakke neopreen gingen de koplopers de grot in, waarbij tegen het advies van Peter in deze keer eens geen afleider werd aangebracht. Na een put van 35m, twee schuine hellingen afdalen, wat traverseerwerk en een versmalling, kwamen we via een korte afdaling in de rivier terecht. Het waterpeil viel mee, zoals al door de eigenaar was aangegeven (niet veel variatie in de waterstand). Het debiet was redelijk, en eerst werd er stroomopwaarts gegaan. Een super mooie grot, waar je al zwemmend, traverserend en wadend door het water voortbeweegt, een aanrader.
Bij een lager stuk in de gang bleek toch dat het water kort daarvoor hoger had gestaan, er was ongeveer 20-40cm lucht boven het water en het plafond hing vol met schuim. Hier moet je dus niet achter zitten als het water zou stijgen!
Dennis en Ralph gingen nog stroomafwaarts kijken, terwijl Bart de terugtocht alvast begon. De lucht in de grot vond ik zeer matig, ik liep nogal te hijgen op stukken die niet veel voorstelden. Vooral de twee schuine hellingen terug leken twee keer zo lang als in werkelijkheid. Iets om op te letten dus in deze grot…
De tweede ploeg ging vervolgens de grot in, en team vadsige drumsticks genoot vervolgens van de zon en van een koude Kronenbourg…dat is toch waarom je helemaal hierheen komt! Een voldaan gevoel na een schitterende grot en lekker in de franse zon zitten…
Bij terugkomst werd er dan maar een bbq verzorgd, want het was heerlijk toeven buiten in de tuin van de gite.
Op de volgende dag zou het extreme, door National Geographic geroemde duikteam ‘de Sjtoppesjieters’ dan toch een duikje wagen, en alles werd in gereedheid gebracht.
Op vrijdag werd de tocht naar de duikgrot ondernomen, en aldaar waren er al een Zwitsers en een Italiaans team aan het duiken. Natuurlijk lieten de Sjtoppesjieters zich niet afschrikken hierdoor, en de uitrusting werd bovengehaald en aangetrokken, en al snel verdween het dynamische duo in het blauwgroene water van de résurgence. Ondertussen maakten Tom, Janneke en Bart het materiaal schoon in de zon en het water, en werden ook de koorden van de expeditie gewassen. Dit lukte niet zonder een massale aanval van franse muggen te moeten doorstaan, die grotere bulten dan gemiddeld tot gevolg hadden.
Na terugkomst van het Limburg Cave Diving Team werd Tom meteen opgetuigd met duikgerei, en kon hij zijn 1e ster behalen onder deskundige begeleiding van de teamleden.
Natuurlijk slaagde Tom met vlag en wimpel voor deze cursus!
Dennis, Ralph, Judith, Esther en Joris waren intussen een wandeling in de omgeving gaan maken. Bij terugkomst was het alweer de laatste avond en werd er na de laatste bbq begonnen met inpakken en opruimen. Ondergetekende wilde nog een intro-duik maken in het zwembad maar was dusdanig lek gestoken door de muggen dat dit niet door ging.
Op zaterdag begonnen Dennis, Judith en Joris al om 3.00h aan de terugtocht wegens een defecte airco, en niet veel later waren ook Ralph en Esther er vandoor. Bart en Tom vertrokken tegen half acht, en Jolanda en Peter niet veel later. Na een goede terugreis waren we voldaan en veilig weer thuis.
We kunnen terugkijken op een zeer geslaagde en gezellige week! Namens iedereen bedank ik Jolanda en Peter voor de organisatie en Judith en Esther voor het geweldige koken in de Gite!
We hebben mooie grotten gedaan, we hebben er een sterduiker bij en niet te vergeten een nieuwe splintergroepering ‘De Vadsige Drumsticks’ die het grotten in de komende tijd een nieuwe betekenis en geheel nieuwe invulling zal geven. Op het menu staan onder andere het doen van de vreselijkste Belgische klassiekers zoals de Bernard, Weron, Chawresse, etc. waarna zelfs extremere expedities niet uit te sluiten zijn. Houd deze blog in de gaten voor meer informatie!
Bart
