stoppesjieters in de Lot

De stoppesjieters waren weer eens in de Lot.

Ja, alwéér naar de Lot! Je zou denken dat we het daar wel gezien hebben na zoveel keer, maar nee hoor, het blijft leuk en we blijven er ook nieuwe ontdekkingen doen. Daarbij had peter dit keer zijn analoge onderwatercamera omgeruild voor een digitale met onderwaterhuis. We hadden vooraf alleen nog maar getest of het geheel ook echt waterdicht was en prettig in de hand lag, dus nu kwam het erop aan ook eens wat foto’s en misschien een filmpje te maken.

En wat betreft de “nieuwe ontdekkingen”? We hebben 2 voor ons nog onbekende grotten gedoken en een leuke speelplek gevonden voor wat koordwerk, met een via ferrata erbij.

Ruim voor vertrek zag ik namelijk op Facebook op een grotduikerspagina een bericht over de Marchepied, in de buurt van Marcilhac. Ik kende hem nog niet dus hield hem in gedachten om eens te gaan opzoeken. Begin november gingen we dus naar de Lot, met René, die eerst niet wilde duiken, toen een enkel duikje in combinatie met grotten en wandelen en uiteindelijk een paar dagen voor vertrek toch graag elke dag duiken.

Rodolphe zou ook komen met zijn kersverse vriendin, en die zou dan graag wel eens een introductie in het grotten willen krijgen. Genoeg te doen dus!

Maar ja, het weer begin november was niet geweldig, weliswaar iets beter dan thuis maar de grotten bleken wel erg nat. In het begin van de week kon op de meeste plaatsen nog gedoken worden met niet zo’n goed zicht, maar al snel werden het aantal duikbare grotten beperkter. Als het water er wat al te hard naar buiten stroomt, kom je er als duiker immers niet tegen die stroom naar binnen gezwommen. Zo gingen we dus al snel denken aan die Marchepied, want volgens Franse duikers die we ter plekke tegenkwamen, was deze grot altijd wel te duiken. Wij hadden natuurlijk de beschrijving, topo etc. vergeten mee te nemen maar met een Franse uitleg vonden we hem wonderwel al heel snel. En wat een mooie ingangspoel! 

De aantrekkingskracht was enorm en we zijn hier dus ook een paar dagen teruggekomen en hebben er een paar leuke foto’s en filmpjes kunnen maken. 

Rodolphe kreeg er als verjaardagskadootje een introductieduik. Hij had al eens een blauwe maandag een beginnersursus duiken gevolgd en met René als instructeur en mijn uitrusting kon hij onderwater de smalle ingang al eens gaan bekijken.

De introductie van Karin in het grotten vond plaats in de Facteur, zo ongeveer de lokale sint Anne, maar dan met een korte afdaling aan het begin. We  besloten er met z’n allen in te gaan, dat wil zeggen 5 personen, 1 hond en een verjaardagstaart. Die laatste hoefde al niet meer al te voorzichtig behandeld te worden omdat René tijdens de rit naar de grot in een bocht met één hand steun zocht op de bank naast zich…daar waar dus de taart stond. Karin lieten we van bovenaf met een pulrich omlaag zakken, datzelfde gebeurde met Peter die Lenka vasthield. En de introductie inclusief taart verliep verder prima en naar volle tevredenheid van de introducée.

Een andere duikgrot die goed te doen was in deze week, was de Landanouse. Normaal gesproken moet je er zo’n 5 meter afdalen langs een ladder tot je het water bereikt in een grote gemetselde “bak”. De flessen worden dan met een koordje omlaag getakeld. Nu stond het water tot een meter onder de rand en konden we er gemakkelijk in springen.

Het zicht was redelijk, maar het werd vrij frisjes in onze natpakken. Peter en ik geven toch nog vaak de voorkeur aan natpakken, het zit lekker comfortabel en compact, je krijgt er geen lekkages in en je duikt zonder extra lood. En normaal gesproken is het ook warm genoeg voor duiken in de Lot en de Ardeche. Maar ja, als je wat dieper gaat, comprimeert je neopreen…

Igue de Cregols

Halverwege de week gingen we op zoek naar een klein grotje voor na een duik, en zochten er eentje vlakbij Cregols. Die hebben we helaas niet kunnen vinden maar in de zoektocht vonden we wel de Igue de Cregols, een megagrote vrij ronde opening in het landschap. Hier was dus ooit een grote ondergrondse ruimte waarvan het dak ingezakt is.  

René ging er oefenen met equiperen en zo kon je er leuke traverses maken, afdalingen van zo’n 30 meter en er was ook een via ferrata te doen. Het was voor een keer niet aan het regenen dus dit werd een relaxed dagje in het zonnetje.

Emergence de Cregols

Dit werd een duikgrotje voor de laatste en erg regenachtige dag. De eerste sifon bleek heel kort en smalletjes en er kwam nog steeds redelijk wat water uitgestroomd dus bij een opstopping moest je toch wel even een rotsblok vastgrijpen om niet langzaam maar zeker naar buiten gespuwd te worden.

Aan het einde van de eerste sifon kwamen we boven in een kleine ruimte met een koordje omhoog. We deden onze flessen af, een rampzalige bezigheid in deze kleine ruimte waar je nergens goed kon staan of zitten. En vervolgens klauterden we tussen de blokken omhoog, om in een supergrote watervoerende galerij uit te komen. Deze hebben we even gevolgd tot de 2^e sifon, maar naar ons gehijg te oordelen was de lucht hier niet erg zuurstofrijk. We gingen dus terug, weer dat gedoe om nu de flessen, vinnen etc. weer aan te trekken en dan heerlijk het water in en lekker diep inademen, zo moet dus een vis zich in het water voelen!

Er wordt trouwens vanuit gegaan dat de Igue de Gregols in verbinding staat met deze duikgrot en er zijn al de nodige graafprojecten geweest om die oorspronkelijke gang van vóór de verzakking weer vrij te krijgen.

Met nog een avondwandeling in de regen, en veel vuursalamanders op het pad, was dit het einde van een gezellige week duiken, grotten, wandelen, aperitiefjes, wijntjes en ratafia (lokale drank),  en lekkere geitenkaasjes van de bio boerderij die elke dag op onze route lag.

Er waren heel wat minder duikers dan in oktober, dan staat er bijvoorbeeld bij de Ressel altijd een file van duikers uit allerlei landen en moet je al heel vroeg op staan om ergens als eerste in te kunnen gaan. Nu waren er alleen nog een paar kleine groepjes actief, vooral Fransen.

Maar ja, alles heeft zijn voor- en nadelen, nu hadden we wat meer regen!