Klimmen in de basiliek Koekelberg

Klimmen in de basiliek Koekelberg Door: Jolanda Spronck Deelnemers: Dennis Verbruggen, Ralf Kohler, Tom Cox, Rob Winkens, Peter Goossens en Jolanda Spronck (Lenka was bij hoge uitzondering niet erbij, maar ging wandelen in Vijlen). Iedereen heeft inmiddels wel de foto’s van de klimpartij aan de basiliek Koekelberg voorbij zien komen. Wat een evenement, daar kunnen we met ons klimweekend nog iets van leren! En dan niet zozeer de gezelligheid of sfeer, maar wel de stellingen en het enthousiasme waarmee de koorden in grote getale zijn uitgehangen, en het enthousiasme waarmee ook geklommen wordt.

Wij gingen op zondag, ons groepje van 6. Meer kregen we er niet mee, vraag me niet waarom want het is toch best wel onbegrijpelijk dat je als speleoloog niet de tijd en zin kunt vrijmaken om hier een dagje te gaan klimmen. Ook voor niet klimmers moet het toch leuk zijn om mee te gaan en in en rond die basiliek te lopen om die poppetjes in de hoogte te bekijken (of gewoon even de stad in te gaan). Er waren in elk geval voldoende mensen die dat wel interessant vonden. Daarbij was er speciaal voor kinderen een aantal koorden gereserveerd waar onder begeleiding geklommen werd. Maar wij hebben er niet lang om getreurd dat er niet meer mensen mee gingen, we hebben ons prima geamuseerd. Tom, onze hoop in bange dagen, werd in de auto steeds nerveuzer. Hij wist niet wat hem te wachten stond en kreeg buikkrampen van de zenuwen. Ter plekke was hij er ook even tussenuit, je weet wel waarvoor.

Toen we eenmaal een kijkje hadden genomen, en nog een paar Nederlanders waren tegengekomen, maar ook vriend Rupi, gingen we ons dan maar eens omkleden. En bij de start begon het al, wij hadden ingeschreven voor route A+B, maar daar was wat oponthoud. We konden dus beginnen op route C, die nu vrij was. Dit betekende wel gelijk een paar leuke pendules en een tegen het plafond bevestigde “doodskist” waar je eerst maar eens in moest zien te komen. Vervolgens erdoor wurmen en weer in de volgende pendule zakken. En dat allemaal onder de gloeiend hete schijnwerpers in een warme kelder onderin de kerk. Wat waren we blij om door een gat in de muur in een tochtige pijp 30 meter naar boven te kunnen klimmen en vervolgens op een zolder weer wat pendules te passeren. Hier was de drukte ook voorbij, de mensen gingen zich nu meer verspreiden over allerlei stellingen. Inmiddels waren we mekaar wat uit het oog verloren, er waren ook wat Britten tussendoor gekomen, maar Peter kwamen we daarboven weer tegen. Hij had een menneke van de organisatie zover gekregen een raam te openen zodat hij even van een dakrandje wat foto’s van de tegenoverliggende koepel kon maken. Daarna konden we eindelijk het interieur van de basiliek verlaten en buiten in het koele windje gaan hangen. We kwamen de anderen weer tegen, die hadden ergens de afslag naar de B-route genomen, terwijl wij nog wat doorgegaan waren op C. Tom was inmiddels al zijn zenuwen de baas en ging als een trein, hij was niet meer te stoppen en genoot van elk vergezicht en elke moeilijke stelling. Peter molde zijn trapkoord door het in de afdaler te klemmen en zelf merkte ik dat de techniekjes wat roestig geworden waren. Toch wat weinig oefening van deze wat specialere dingen!

Dennis en Ralf besloten bij aankomst op één van de hoge torens niet de pendule naar de tegenoverliggende toren te nemen, maar in de toren zelf naar beneden te lopen. Ze daalden heel wat trappen af en kwamen ergens in een opslagplaats uit, natuurlijk streng verboden toegang…Vandaar uit volgden ze de geur en bereikten de keuken, met een aantal verbaasde blikken als gevolg. Er volgde een Franstalige litanie van vragen, waarop Dennis wat terug ratelde (zonder veel Frans te kennen) en ze maakten zich snel uit de voeten! Na onze pendule volgde een tyrolienne, nog steeds hoog boven Brussel met een magnifiek uitzicht. En toen hadden we het wel een beetje gehad. Tom was echter alweer afgedaald, naar de grond dachten we, maar tijdens mijn afdaling bleek hij rechtsaf geslagen te zijn. Ik wilde me niet laten kennen en volgde het jonkie. Een paar pendules verder kwam hij echter weer terug, op de voet gevolgd door een paar Waalse collega’s. Hij was tegen de richting in geklommen en we moesten weer terug. Rob en Peter waren slimmer en direct naar beneden gegaan.. wij volgden alsnog.

Het zat er weer op, de spiertjes hadden weer wat rust verdiend en de innerlijke mens werd gesterkt met koffie, thee en wat biertjes. We besloten na het omkleden nog even rond de basiliek te lopen en gingen ook de kerk naar binnen. Hier vond net een doop plaats, maar na afloop kwam de priester nog even een praatje met ons maken. Hij vond het allemaal wel leuk en vertelde dat hij vroeger ook veel in de bergen gewandeld en geklommen had. Het was een super dag, weer lekker geoefend en getraind voor het zomeravontuur in Slovenie en we gaan vol enthousiasme verder naar Barchon, nog wat tussendoortjes in Bomal en de brug van Remourchamps, de Lot, het klimweekend etc etc Met de complimenten aan de organisatie, de speleoclub GS Redan en haar kameraden, die hier een geweldig parcours hebben uitgehangen! Voor meer foto's klik >hier<