Doorgaan naar hoofdcontent

Trou des Manants

18 April: 3e vrijdag van de maand tocht.

Deze maand had Jolanda de Trou des manants aangevraagd. Deze grot staat op de Avalon lijst van Belgische klassiekers:  http://scavalon.be/avalonnl/cib_tabel.htm 
De toegang bleek eenvoudig te regelen en om 20:00 werden we opgewacht door Alphonse met de sleutel. Er bleken zich maar een klein clubje van vier personen te hebben aangemeld: Ruud, Charles, Matt en Frans. Vol goede moed openden we rond 20:30 het slot van de Manants.




Charles was de enige die de grot ooit eerder had gedaan maar dit was zeker 20 jaar geleden. In de grot waren op strategische plaatsen pijltjes geplaatst, wat het zoeken naar de juiste weg een stuk gemakkelijker maakte.  We kwamen al snel aan in een mooie zaal waar een koord uit het plafond hing. Hier maakten we eerst een uitstapje naar de S1 en S2, jammer dat dit stuk van de collecteur zo snel eindigt. We kropen er nog wat rond en na wat smalle doorgangen begonnen we ons te realiseren dat we niet echt op de gebruikelijke route zaten. 

Na dit intermezzo gingen we een stuk terug en al snel zaten we in Salle Blanche, Een mooie zaal die je zeker niet in Tilff verwacht. Niet veel later hadden we dan toch de collecteur gevonden en werd deze gevolgd tot aan de sifon.  Uiteraard werd ook de stroomopwaartse sifon bekeken.



Volgens de topo zou er en stukje voor de waterval een verbinding moeten zijn richting Salle du Smog. Deze verbinding werd gevonden en we kropen al snel door de etroiture net voor Salle du Smog.  

In Salle du Smog maakten we dankbaar gebruik van het vaste koord en kropen verder naar de volgende zaal waar we weer met een koord afdaalden tot in het stuk dat we al kende.

In de zaal met het koord uit het plafond zagen we dat er een pijltje exit naar boven gericht stond. Op de topo konden we dit niet terugvinden maar we besloten het erop te wagen en klommen de P15 uit. Niet veel later kwamen we in het ingangszaaltje en rond 0:15 stonden we weer allemaal buiten.
Uiteraard werd er nog een biertje en chocola chaud gedronken in Tilff voordat we weer terugreden naar Nederland.

De Manants is een erg gevarieerde grot die eigenlijk de beste elementen van een Belgische grot bezit, een echte aanrader dis. Het is jammer dat we niet eerder de moeite hadden genomen de sleutel aan te vragen. De grot is niet moeilijk, met een basiskennis van SRT technieken kan je hem goed doen.  De mogelijke rondgangen maken het erg leuk omdat maar een klein gedeelte van de grot twee keer gedaan hoeft te worden.

Meer informatie kan zeer binnenkort terug gelezen worden in de publicatie van Avalon:
http://scavalon.blogspot.nl/2013/04/het-boek-chawresse-veronika-is-er.html

Alphonse bedankt voor de toegang en Charles bedankt voor de foto's!

-Frans

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een kort verslag van ons bezoek aan de Abime de Beaumont. Deelnemers Ruud, Martin , Roland, Charles en Sjeng. Allereerst hebben we het nieuwe sleutel adres getest in Riemst. John heeft ons persoonlijk ontvangen en goede moed  ingesproken. Bedankt John dat  we bij jouw voor de deur mochten parkeren. Volgens Sjeng konden we daarna recht door Luik rijden , dus dat hebben we dan ook maar geprobeerd om uiteindelijk   na veel omwegen toch uit te komen bij de Abime. Onder de bezielende leiding ( of was het lijding) van een van onze  Brevet B instructeur s werd  er een equipeerplan ontwikkeld. Dat duurde Sjeng te lang dus die begon alvast. Maar werd onderweg na de eerste grote afdaling van het koord gehaald. Dat was echt geen equiperen. Zo deden we dat vroeger JA, maar nu niet meer…. Daarna nam brevet B het over ,  wachten ,,,,, wachten,,,, lang  wachten,,,  koud etc….. Spie die uitbreekt op de ezelsrug…  Wel mooi de g...

Nieuwjaarsgrot 2011

Allereerst natuurlijk de beste wensen :-) Het plan van Marco en mij was om in de Chawresse wat te gaan neuzen in gedeeltes waar we eigenlijk nooit komen bij een bezoek aan het klassieke gedeelte, de rondgang of de doorsteek. Toen we ter plaatse kwamen (gelukkig was de sneeuw ver genoegd gedooid om met de auto tot aan de parkeerplaats te komen) zei Marco dat er hij in de zomer een verdwijnpunt had gezien waar een beekje inliep. Ik stelde voor om voordat we ons pak aantrokken eens een kijkje ter plaatse te nemen. Na een korte wandeling langs de veronica, de manants en de trou des nutons kwamen we aan bij het verdwijnpunt. Er stroomde inderdaad een beekje en het was groter dan ik dacht. Omdat het toch wel op een grot leek stelde ik voor om het plan te wijzigen en deze onbekende chantoir te verkennen ipv de chawresse. Een half uur later stonden we weer ter plaatse en begonnen we het water te volgen omlaag tussen de blokken. Na wat smallere passages werd het allemaal wat breder en ...