De stoppesjieters waren weer eens in de Lot.
.jpg)
Ja, alwéér naar de Lot! Je zou denken dat we het daar wel
gezien hebben na zoveel keer, maar nee hoor, het blijft leuk en we blijven er
ook nieuwe ontdekkingen doen. Daarbij had peter dit keer zijn analoge
onderwatercamera omgeruild voor een digitale met onderwaterhuis. We hadden
vooraf alleen nog maar getest of het geheel ook echt waterdicht was en prettig
in de hand lag, dus nu kwam het erop aan ook eens wat foto’s en misschien een
filmpje te maken.
En wat betreft de “nieuwe ontdekkingen”? We hebben 2 voor
ons nog onbekende grotten gedoken en een leuke speelplek gevonden voor wat
koordwerk, met een via ferrata erbij.
Ruim voor vertrek zag ik namelijk op Facebook op een
grotduikerspagina een bericht over de Marchepied, in de buurt van Marcilhac. Ik
kende hem nog niet dus hield hem in gedachten om eens te gaan opzoeken. Begin
november gingen we dus naar de Lot, met René, die eerst niet wilde duiken, toen
een enkel duikje in combinatie met grotten en wandelen en uiteindelijk een paar
dagen voor vertrek toch graag elke dag duiken.
.jpg)
Maar ja, het weer begin november was niet geweldig,
weliswaar iets beter dan thuis maar de grotten bleken wel erg nat. In het begin
van de week kon op de meeste plaatsen nog gedoken worden met niet zo’n goed
zicht, maar al snel werden het aantal duikbare grotten beperkter. Als het water
er wat al te hard naar buiten stroomt, kom je er als duiker immers niet tegen die
stroom naar binnen gezwommen. Zo gingen we dus al snel denken aan die
Marchepied, want volgens Franse duikers die we ter plekke tegenkwamen, was deze
grot altijd wel te duiken. Wij hadden natuurlijk de beschrijving, topo etc.
vergeten mee te nemen maar met een Franse uitleg vonden we hem wonderwel al
heel snel. En wat een mooie ingangspoel!
De aantrekkingskracht was enorm en we
zijn hier dus ook een paar dagen teruggekomen en hebben er een paar leuke
foto’s en filmpjes kunnen maken.
Rodolphe kreeg er als verjaardagskadootje een
introductieduik. Hij had al eens een blauwe maandag een beginnersursus duiken
gevolgd en met René als instructeur en mijn uitrusting kon hij onderwater de
smalle ingang al eens gaan bekijken.
De introductie van Karin in het grotten vond plaats in de
Facteur, zo ongeveer de lokale sint Anne, maar dan met een korte afdaling aan
het begin. We besloten er met z’n allen
in te gaan, dat wil zeggen 5 personen, 1 hond en een verjaardagstaart. Die
laatste hoefde al niet meer al te voorzichtig behandeld te worden omdat René
tijdens de rit naar de grot in een bocht met één hand steun zocht op de bank
naast zich…daar waar dus de taart stond. Karin lieten we van bovenaf met een
pulrich omlaag zakken, datzelfde gebeurde met Peter die Lenka vasthield. En de
introductie inclusief taart verliep verder prima en naar volle tevredenheid van
de introducée.
Een andere duikgrot die goed te doen was in deze week, was
de Landanouse. Normaal gesproken moet je er zo’n 5 meter afdalen langs een
ladder tot je het water bereikt in een grote gemetselde “bak”. De flessen
worden dan met een koordje omlaag getakeld. Nu stond het water tot een meter
onder de rand en konden we er gemakkelijk in springen.
Het zicht was redelijk, maar het werd vrij frisjes in onze
natpakken. Peter en ik geven toch nog vaak de voorkeur aan natpakken, het zit
lekker comfortabel en compact, je krijgt er geen lekkages in en je duikt zonder
extra lood. En normaal gesproken is het ook warm genoeg voor duiken in de Lot
en de Ardeche. Maar ja, als je wat dieper gaat, comprimeert je neopreen…
Igue de Cregols
Halverwege de week gingen we op zoek naar een klein grotje
voor na een duik, en zochten er eentje vlakbij Cregols. Die hebben we helaas
niet kunnen vinden maar in de zoektocht vonden we wel de Igue de Cregols, een
megagrote vrij ronde opening in het landschap. Hier was dus ooit een grote
ondergrondse ruimte waarvan het dak ingezakt is.
René ging er oefenen met equiperen en zo kon
je er leuke traverses maken, afdalingen van zo’n 30 meter en er was ook een
via ferrata te doen. Het was voor een keer niet aan het regenen dus dit werd
een relaxed dagje in het zonnetje.
Emergence de Cregols
Dit werd een duikgrotje voor de laatste en erg regenachtige
dag. De eerste sifon bleek heel kort en smalletjes en er kwam nog steeds
redelijk wat water uitgestroomd dus bij een opstopping moest je toch wel even
een rotsblok vastgrijpen om niet langzaam maar zeker naar buiten gespuwd te
worden.
Aan het einde van de eerste sifon kwamen we boven in een
kleine ruimte met een koordje omhoog. We deden onze flessen af, een rampzalige
bezigheid in deze kleine ruimte waar je nergens goed kon staan of zitten. En vervolgens
klauterden we tussen de blokken omhoog, om in een supergrote watervoerende
galerij uit te komen. Deze hebben we even gevolgd tot de 2e sifon,
maar naar ons gehijg te oordelen was de lucht hier niet erg zuurstofrijk. We
gingen dus terug, weer dat gedoe om nu de flessen, vinnen etc. weer aan te
trekken en dan heerlijk het water in en lekker diep inademen, zo moet dus een vis
zich in het water voelen!
Er wordt trouwens vanuit gegaan dat de Igue de Gregols in
verbinding staat met deze duikgrot en er zijn al de nodige graafprojecten
geweest om die oorspronkelijke gang van vóór de verzakking weer vrij te
krijgen.
Met nog een avondwandeling in de regen, en veel vuursalamanders
op het pad, was dit het einde van een gezellige week duiken, grotten, wandelen,
aperitiefjes, wijntjes en ratafia (lokale drank), en lekkere geitenkaasjes van de bio boerderij
die elke dag op onze route lag.
.jpg)
Er waren heel wat minder duikers dan in oktober, dan staat
er bijvoorbeeld bij de Ressel altijd een file van duikers uit allerlei landen
en moet je al heel vroeg op staan om ergens als eerste in te kunnen gaan. Nu
waren er alleen nog een paar kleine groepjes actief, vooral Fransen.
Maar ja, alles heeft zijn voor- en nadelen, nu hadden we wat
meer regen!
