zondag 1 december 2013

stoppesjieters in de Lot

De stoppesjieters waren weer eens in de Lot.

Ja, alwéér naar de Lot! Je zou denken dat we het daar wel gezien hebben na zoveel keer, maar nee hoor, het blijft leuk en we blijven er ook nieuwe ontdekkingen doen. Daarbij had peter dit keer zijn analoge onderwatercamera omgeruild voor een digitale met onderwaterhuis. We hadden vooraf alleen nog maar getest of het geheel ook echt waterdicht was en prettig in de hand lag, dus nu kwam het erop aan ook eens wat foto’s en misschien een filmpje te maken.

En wat betreft de “nieuwe ontdekkingen”? We hebben 2 voor ons nog onbekende grotten gedoken en een leuke speelplek gevonden voor wat koordwerk, met een via ferrata erbij.
Ruim voor vertrek zag ik namelijk op Facebook op een grotduikerspagina een bericht over de Marchepied, in de buurt van Marcilhac. Ik kende hem nog niet dus hield hem in gedachten om eens te gaan opzoeken. Begin november gingen we dus naar de Lot, met René, die eerst niet wilde duiken, toen een enkel duikje in combinatie met grotten en wandelen en uiteindelijk een paar dagen voor vertrek toch graag elke dag duiken.

Rodolphe zou ook komen met zijn kersverse vriendin, en die zou dan graag wel eens een introductie in het grotten willen krijgen. Genoeg te doen dus!
Maar ja, het weer begin november was niet geweldig, weliswaar iets beter dan thuis maar de grotten bleken wel erg nat. In het begin van de week kon op de meeste plaatsen nog gedoken worden met niet zo’n goed zicht, maar al snel werden het aantal duikbare grotten beperkter. Als het water er wat al te hard naar buiten stroomt, kom je er als duiker immers niet tegen die stroom naar binnen gezwommen. Zo gingen we dus al snel denken aan die Marchepied, want volgens Franse duikers die we ter plekke tegenkwamen, was deze grot altijd wel te duiken. Wij hadden natuurlijk de beschrijving, topo etc. vergeten mee te nemen maar met een Franse uitleg vonden we hem wonderwel al heel snel. En wat een mooie ingangspoel! 

De aantrekkingskracht was enorm en we zijn hier dus ook een paar dagen teruggekomen en hebben er een paar leuke foto’s en filmpjes kunnen maken. 


Rodolphe kreeg er als verjaardagskadootje een introductieduik. Hij had al eens een blauwe maandag een beginnersursus duiken gevolgd en met René als instructeur en mijn uitrusting kon hij onderwater de smalle ingang al eens gaan bekijken.

De introductie van Karin in het grotten vond plaats in de Facteur, zo ongeveer de lokale sint Anne, maar dan met een korte afdaling aan het begin. We  besloten er met z’n allen in te gaan, dat wil zeggen 5 personen, 1 hond en een verjaardagstaart. Die laatste hoefde al niet meer al te voorzichtig behandeld te worden omdat René tijdens de rit naar de grot in een bocht met één hand steun zocht op de bank naast zich…daar waar dus de taart stond. Karin lieten we van bovenaf met een pulrich omlaag zakken, datzelfde gebeurde met Peter die Lenka vasthield. En de introductie inclusief taart verliep verder prima en naar volle tevredenheid van de introducée.

Een andere duikgrot die goed te doen was in deze week, was de Landanouse. Normaal gesproken moet je er zo’n 5 meter afdalen langs een ladder tot je het water bereikt in een grote gemetselde “bak”. De flessen worden dan met een koordje omlaag getakeld. Nu stond het water tot een meter onder de rand en konden we er gemakkelijk in springen.
Het zicht was redelijk, maar het werd vrij frisjes in onze natpakken. Peter en ik geven toch nog vaak de voorkeur aan natpakken, het zit lekker comfortabel en compact, je krijgt er geen lekkages in en je duikt zonder extra lood. En normaal gesproken is het ook warm genoeg voor duiken in de Lot en de Ardeche. Maar ja, als je wat dieper gaat, comprimeert je neopreen…


Igue de Cregols
Halverwege de week gingen we op zoek naar een klein grotje voor na een duik, en zochten er eentje vlakbij Cregols. Die hebben we helaas niet kunnen vinden maar in de zoektocht vonden we wel de Igue de Cregols, een megagrote vrij ronde opening in het landschap. Hier was dus ooit een grote ondergrondse ruimte waarvan het dak ingezakt is.  







René ging er oefenen met equiperen en zo kon je er leuke traverses maken, afdalingen van zo’n 30 meter en er was ook een via ferrata te doen. Het was voor een keer niet aan het regenen dus dit werd een relaxed dagje in het zonnetje.

Emergence de Cregols
Dit werd een duikgrotje voor de laatste en erg regenachtige dag. De eerste sifon bleek heel kort en smalletjes en er kwam nog steeds redelijk wat water uitgestroomd dus bij een opstopping moest je toch wel even een rotsblok vastgrijpen om niet langzaam maar zeker naar buiten gespuwd te worden.
Aan het einde van de eerste sifon kwamen we boven in een kleine ruimte met een koordje omhoog. We deden onze flessen af, een rampzalige bezigheid in deze kleine ruimte waar je nergens goed kon staan of zitten. En vervolgens klauterden we tussen de blokken omhoog, om in een supergrote watervoerende galerij uit te komen. Deze hebben we even gevolgd tot de 2e sifon, maar naar ons gehijg te oordelen was de lucht hier niet erg zuurstofrijk. We gingen dus terug, weer dat gedoe om nu de flessen, vinnen etc. weer aan te trekken en dan heerlijk het water in en lekker diep inademen, zo moet dus een vis zich in het water voelen!
Er wordt trouwens vanuit gegaan dat de Igue de Gregols in verbinding staat met deze duikgrot en er zijn al de nodige graafprojecten geweest om die oorspronkelijke gang van vóór de verzakking weer vrij te krijgen.

Met nog een avondwandeling in de regen, en veel vuursalamanders op het pad, was dit het einde van een gezellige week duiken, grotten, wandelen, aperitiefjes, wijntjes en ratafia (lokale drank),  en lekkere geitenkaasjes van de bio boerderij die elke dag op onze route lag.

Er waren heel wat minder duikers dan in oktober, dan staat er bijvoorbeeld bij de Ressel altijd een file van duikers uit allerlei landen en moet je al heel vroeg op staan om ergens als eerste in te kunnen gaan. Nu waren er alleen nog een paar kleine groepjes actief, vooral Fransen.
Maar ja, alles heeft zijn voor- en nadelen, nu hadden we wat meer regen!


donderdag 20 juni 2013

Oorlog in lampen land...

Met de laatse nieuwkomer de "Caveman 3000" begint het een serieuze lampen oorlog te worden, met prijzen die varieren van €200,- tot bijna €1000,00.
Van 200 Lumen tot 2000 lumen en het einde is nog niet in zicht, laten de Chinees lampen even buiten beeld.
- Stenlight
- LEDlampe
- El Speleo
- Rude Nora
- Scurion
- Caveman 3000

maandag 20 mei 2013

Ardeche mei 2013


ARDECHE MEI 2013

Deelnemers:
Wouter van Impelen, Alfons van Impelen, Brecht Debor, Bart Muytjens, Carine van Horssem, Peter Goossens en Jolanda Spronck.


De ene groep moest nog terugkomen uit de Jura/Doubs, toen wij op weg gingen naar de Ardeche. En nu de volgende groep alweer in Mallorca vertoeft, genieten wij nog na van een lekker weekje in de Ardeche.
Het weer was goed, het huisje was perfect, en de grotten zoals altijd super mooi.

De meesten van onze groep waren nog niet in de ardeche geweest, dus met de Belgische grotten in gedachten…

De Brechtjes (Brecht, Alfons en Wouter dus)  hadden de grotten uitgezocht en hoewel we vol goede moed zijn begonnen, bleek een week toch te kort om alles te doen wat we ons hadden voorgenomen.
Qua grotten hebben we de Camélie, de Aven Noel, de doorsteek Despeysse-st. Marcel en nog eens de st. Marcel gedaan.
De Aven Noel was goed voor een lange dagtocht van 12 uur, alle gangen en niveaus zijn tot in detail bekeken.
De doorsteek Despeysse-st. Marcel werd een tocht van 8 uurtjes, samen met Franse Ludovic en zijn vriendin Pascalline.
Bij de ingang kreeg Pasalline nog een spoedcursus afdalen. Eenmaal in de grot, hebben  Ludovic en Jolanda haar naar beneden begeleid. Met wat aansporing  (“attention ma coeur..”) en nog ergens een glijpartij in het koord, heeft ze de doorsteek voltooid. Erg knap, voor een eerste grot!


Tussen het grotten door hebben Bart en Carien flink gewandeld in de Vallée d’Ibie en in Avignon en omgeving.
Peter en Jolanda gingen op zoek naar de Dragonniere de Gaud, de grot waar grotduiker Eric Establie zijn laatste duik gemaakt heeft, en de Puit de Ronze, de gegraven puttenreeks waarmee men destijds probeerde bij een droog stuk te komen in de hoop dat Establie hier levend en wel zou zitten.
Met nog in herinnering hoe we ruim 2 jaar geleden dagelijks hebben meegeleefd met de beelden en berichten van de reddingsactie, de tragiek van het uiteindelijke bericht dat Establie toch gestorven was, daarna de pogingen om hem te bergen, was het een apart gevoel daar rond te lopen. Wat hebben die speleo’s een werk verricht en een staaltje van solidariteit laten zien!
Trouwens niet alleen de speleo’s, ook bijvoorbeeld de omwonenden hebben enorm meegeholpen.

De Brechtjes gingen een stevige kayaktocht op de Ardeche ondernemen, waarbij Brecht de sterkste kajakker bleek te zijn. Hij maakte er een sport van om allerlei 2-persoons kajaks in zijn eentje in te halen, wat hem ook nog regelmatig lukte ook. Geheel tegen het advies om telkens de binnenbocht te nemen, met minder sterke stroming dus ook wat saai, zocht hij de stroomversnellingen op. Dit leverde natuurlijk ook een keer een koud bad op.
Toen Brecht uiteindelijk als eerste aan de finish arriveerde, bleek dat 23 minuten voor aankomst van de gebroeders van Impelen. Die fietsbenen helpen blijkbaar met kajakken niet zoveel.

Na de kayak en wandeltocht werd op donderdagavond de Despeysse gedesequipeerd, zodat we op vrijdagochtend allemaal met Hans nog even via natuurlijke ingang wat moois konden gaan bekijken in de Saint Marcel. Er werd met de dobbelsteen gegooid om te zien wie erin zouden gaan. Raar eigenlijk dat niemand in de rij staat om die putten nog even af te dalen…Brecht en Wouter waren uiteindelijk de uitverkorenen (of de pineut?) en dus reden we na een snelle pasta met z’n vijven naar de grot. De anderen kletsen de tijd vol en starten ook nog een kampvuurtje om de tijd te doden.


Voor de laatste grot volgden we Hans naar de natuurlijke ingang van de st Marcel. Hans scheurde omlaag over het landweggetje, in zijn “grottenautootje met crossbanden”; Peter sukkelde er wat rustiger achter aan, en Barts bolide raakte weer eens een paar keer de bodem. Bij zijn volgende bezoek aan de garage zal hij wel opmerkingen krijgen over de gedeukte gastank!


’s Middags werd er nog wat aan sightseeing gedaan en liepen Peter en de Brechtjes omhoog naar de ingang van de grotte Chauvet.  Jolanda, die met gesloten ramen vanwege de opgekomen wind, lekker even in de auto bleef relaxen, hoorde op enig moment Peter vanaf de rotswand de naam van Lenka brullen en ja hoor, daar kwam het mormel doodleuk in haar eentje uppie aangehuppeld. Ook zij wilde blijkbaar wel effe relaxen…

Overigens was het een weekje vol met allerlei bijna-ongelukken, Peter heeft meerdere keren met achteruit rijden bij het huisje zijn dode hoek opgezocht (eenmaal werd de auto van de beheerder aangetikt) maar uiteindelijk was het Alfons die Brechts auto tegen het muurtje parkeerde (je moet ook niet gas geven als het ding nog in zijn achteruit staat!).
Brecht was er even heel stil van, maar ja, Brecht is natuurlijk altijd al een vrij stille, dus of dit nu kwam door de schade aan zijn achterbumper? Later reageerde hij op de vraag of hij al bekomen was van die schade, met “welke schade?”. De vriendschap had dus geen krassen opgelopen, alleen de bumper van de auto.


Tja, en dan is het weer voorbij, na een paar leuke grottochten, ontspanning tussendoor; gezellige avonden met goeie discussies over wielrennen en Epo, de vraag of we nu wel of niet in een democratie leven, wie heeft de macht in handen en zijn de mensen volgzaam als schapen of maken ze keuzes (en welke?); is iets waarvan de gestelde werking niet wetenschappelijk bewezen is ook wetenschappelijk bewezen niet te zullen werken?
Een zeer lage vleesconsumptie in een groep van 7 met 5 vegetariërs (een ongekende ervaring);
en een laag alcoholgehalte want de meeste meegenomen drank voor de eerste dagen ging gewoon weer mee naar huis. Hebben we het gemist? Eigenlijk niet.
Er zijn ook nieuwe plannen gesmeed voor vervolgtochten naar allerlei boven- en ondergrondse oorden. En natuurlijk zijn er ook wat foto’s en filmpjes gemaakt, hoewel Peter zich stevig heeft ingehouden, misschien omdat de flitsers niet altijd zo goed werkten…
Speciaal bedankje voor Carine, die ons ’s avonds na het grotten regelmatig trakteerde op een heerlijke maaltijd. En dit ondanks het feit dat het zoals gewoonlijk zelden lukte om op de afgesproken tijd terug in het huisje te komen (soms had de pastis bij Hans daar iets mee te maken..).
Kortom, een superweek in de altijd leuke Ardeche!


p.s. de Salamandre bleek volledig omheind door een groot hekwerk inclusief een bordje dat het voor speleo’s verboden was tijdens de werkzaamheden. Dat vroeg natuurlijk om een nader onderzoek, geen hekwerk houdt ons tegen! Wel helaas een beheerder die onze auto’s gespot had en nogal pissig aan kwam lopen (“het zijn altijd Nederlanders en Belgen die het verbod aan hun laars lappen”). Na wat gepraat, gelukkig hadden we nog geen speleospullen aan, werd hij wat vriendelijker en heeft hij ons richting de Camélie gestuurd. De Grand Salamandre wordt dus toeristisch…

dinsdag 14 mei 2013

Nog 1 week om in te schrijven voor het klimweekend !!!

Deelnemers tot heden:
Anouk Verstraaten Angela Verstraaten Eddy Verstraaten Ruud Brassé Bianca Richarz Stephan van de Loos Marit van de Loos Martijn Verhoef Bert Groenewoud Kjeld Schouten Danny Craneburg Mark van Oers Jan Theunissen Rik Theunissen Luc Theunissen Ivo Theunissen Bart Muytjens Janneke Bruls Gijs Geenen Emmy Rodler Marco Slieker Kim Slieker Justin Slieker Maarten Slieker Rodolphe Garcimore Jasper de Haan Simon Eijpe Victor Eijpe Lati Tamas David Eskens Zoon David Eskens Vriend David Eskens Stephanie Verheul Erik Edelman Rob Winkens

zondag 5 mei 2013

Uitnodiging Klimweekend Philippeville 8 en 9 juni 2013

Ook dit jaar wordt weer het oergezellige Speleo Limburg klimweekend georganiseerd in de groeve van Villers le Gambon nabij Philippeville (B).
PROGRAMMA
• Aankomst op zaterdag, zelf een lunchpakket meenemen.
• Klimmen in de groeve, het hele materiaaldepot van meerdere afdelingen wordt meegenomen en de koorden worden uitgehangen door de aanwezigen.
• Voor introducées worden de stellingen linksvoor in de groeve gereserveerd. Iedereen begeleidt in principe zijn eigen introducées en er blijken altijd ook anderen te zijn die het leuk vinden om in te springen.
• Voor niet-klimmers is er de mogelijkheid om op eigen gelegenheid uitgebreide boswandelingen te maken of de klimmers uitgebreid te bekijken……..
• ’s Avonds is er barbecue (zoals altijd zorgen wij voor het eten maar de drank neemt iedere deelnemer zelf mee).
• Aansluitend aan de barbecue is er een kampvuur tot in de kleine uurtjes, echter het meenemen van hout zal nu collectief moeten gebeuren. Er gaat niemand meer rijden met een aanhanger vol hout, ter plekke bomen omzagen is ook geen optie en de auto’s van de organisatie zitten al propvol. Hebben jullie nog hout liggen, neem het mee naar het klimweekend dan hebben we ter plekke genoeg voor een gezellig kampvuur.
• ook dit jaar verzorgt ons weer een DJ van licht en geluid. Dus swingen maar!!!
• Op zondag is er ontbijt (ook dat wordt door ons ingekocht) en kan er weer geklommen worden. Het desequiperen gebeurt door de aanwezigen en het is de bedoeling dat iedereen daaraan meehelpt! Het is trouwens niet de bedoeling dat mensen op zondagochtend direct beginnen met het afbreken van stellingen, er kan nog tot ongeveer 15.00 uur geklommen worden. • Zie ook de groeve website: www.speleoviavlg.be
AANMELDING Mail tot uiterlijk 22 mei 2012 met klimweekend@gmail.com
• Geef het aantal deelnemers en de namen door; De bbq bestaat uit biologisch vlees, vis en diverse salades, maar je kunt ook kiezen voor vegetarisch of een combinatie vis-vegetarisch. Je moet zelf even duidelijk vermelden wat je wensen zijn!
• Als je introducées meeneemt zorg dan zelf voor een Speleo Nederland dag of weekend verzekering. Neem het bewijs van verzekering mee ter controle door de organisatie. Uiteraard gaan we geen risico’s nemen met onverzekerde mensen op ons koord ! Breng zoveel mogelijk zelf klimmateriaal mee voor de introducés, we hebben eventueel een paar klimsetjes en helmen van de basiscursus ter beschikking.
• Geen inschrijving betekent in elk geval : geen eten!
• Afmelding na 26-mei of niet komen, ook met goede reden, betekent dat je toch moet betalen!
Invullen en versturen naar mail naar: klimweekend@gmail.com
Naam deelnemer:
-Lid van SN
-Geen lid
-Alleen vlees
-Alleen vis
-Combi vlees & vis
-100% vegetarisch
KOSTEN
De kosten bedragen:
- Leden Speleo Nederland € 
- Niet leden € 16,00
- Kinderen t/m 12 jaar € 8,00

In de kosten zitten: huur van de groeve, barbecue, en ontbijt.
Betaling gebeurt door het geld over te maken naar **VERWIJDERD** i.v..m privacy ** onder vermelding van je naam. Het geld moet een week na de sluitingsdatum(22 mei) op de rekening staan!
Er zullen verder geen kosten verbonden zijn aan het gebruik van klimmateriaal en helmen van de afdelingen.
WAT MOET JE MIMIMAAL MEENEMEN
Tent, slaapzak, slaapmatje, water, wcpapier, mok, bord, bestek, drank, klimspullen en helm.
Voor de Via-verrata, denk aan je klettersteigset en aan de Tandem (Blauwe of Gele).
KORTE ROUTEBESCHRIJVING
Limburgers: A2 Maastricht – Luik - Namen (E42) - Dinant (E411). Afslag Philippeville (N97), vlak vóór Philippeville richting Givet (N40).
Hollanders: Vanaf Antwerpen via Brussel en Charleroi, en dan over de N5 naar Philippeville. Afslag Philippeville, de N97 (richting Dinant) volgen om het stadje heen, en dan de N40 richting Givet.
Allen: In Villers le Gambon rechtsaf richting Merlemont, over fabrieksterrein ("op de Beek" ) rijden en alsmaar rechtdoor. In bocht parkeren bij de ingang naar de groeve.
Tot op het klimweekend,
Jolanda, Ralf en Dennis

woensdag 24 april 2013

Trou des Manants

18 April: 3e vrijdag van de maand tocht.

Deze maand had Jolanda de Trou des manants aangevraagd. Deze grot staat op de Avalon lijst van Belgische klassiekers:  http://scavalon.be/avalonnl/cib_tabel.htm 
De toegang bleek eenvoudig te regelen en om 20:00 werden we opgewacht door Alphonse met de sleutel. Er bleken zich maar een klein clubje van vier personen te hebben aangemeld: Ruud, Charles, Matt en Frans. Vol goede moed openden we rond 20:30 het slot van de Manants.




Charles was de enige die de grot ooit eerder had gedaan maar dit was zeker 20 jaar geleden. In de grot waren op strategische plaatsen pijltjes geplaatst, wat het zoeken naar de juiste weg een stuk gemakkelijker maakte.  We kwamen al snel aan in een mooie zaal waar een koord uit het plafond hing. Hier maakten we eerst een uitstapje naar de S1 en S2, jammer dat dit stuk van de collecteur zo snel eindigt. We kropen er nog wat rond en na wat smalle doorgangen begonnen we ons te realiseren dat we niet echt op de gebruikelijke route zaten. 

Na dit intermezzo gingen we een stuk terug en al snel zaten we in Salle Blanche, Een mooie zaal die je zeker niet in Tilff verwacht. Niet veel later hadden we dan toch de collecteur gevonden en werd deze gevolgd tot aan de sifon.  Uiteraard werd ook de stroomopwaartse sifon bekeken.



Volgens de topo zou er en stukje voor de waterval een verbinding moeten zijn richting Salle du Smog. Deze verbinding werd gevonden en we kropen al snel door de etroiture net voor Salle du Smog.  

In Salle du Smog maakten we dankbaar gebruik van het vaste koord en kropen verder naar de volgende zaal waar we weer met een koord afdaalden tot in het stuk dat we al kende.

In de zaal met het koord uit het plafond zagen we dat er een pijltje exit naar boven gericht stond. Op de topo konden we dit niet terugvinden maar we besloten het erop te wagen en klommen de P15 uit. Niet veel later kwamen we in het ingangszaaltje en rond 0:15 stonden we weer allemaal buiten.
Uiteraard werd er nog een biertje en chocola chaud gedronken in Tilff voordat we weer terugreden naar Nederland.

De Manants is een erg gevarieerde grot die eigenlijk de beste elementen van een Belgische grot bezit, een echte aanrader dis. Het is jammer dat we niet eerder de moeite hadden genomen de sleutel aan te vragen. De grot is niet moeilijk, met een basiskennis van SRT technieken kan je hem goed doen.  De mogelijke rondgangen maken het erg leuk omdat maar een klein gedeelte van de grot twee keer gedaan hoeft te worden.

Meer informatie kan zeer binnenkort terug gelezen worden in de publicatie van Avalon:
http://scavalon.blogspot.nl/2013/04/het-boek-chawresse-veronika-is-er.html

Alphonse bedankt voor de toegang en Charles bedankt voor de foto's!

-Frans

vrijdag 22 maart 2013

Chawresse - Veronika: (halve) doorsteek

15 Maart 2013: 
Deelnemers: Jolanda, Peter, Charles, Frans


Afgelopen vrijdag  was het weer de derde vrijdag van de maand en dus stond er een grottocht op het programma. De Manants kregen we niet meer geregeld, deze staat volgende maand op het programma dus er werd een alternatief gezocht. Marco en Rene gingen door de sneeuw baggeren in de hoge venen en een kleine delegatie van diehards (Jolanda, Peter, Charles en ondertekende) gingen filmen met de nieuwe lamp in de Chawresse. Hier een kort verslagje:




 20:40: Vertrek uit Mariadorp:

 In de Veronica zit een nieuwe poort en we waren er niet helemaal zeker van of deze nu al of niet van binnenuit open gaat. Toch maakten we het plan om al filmende aan de doorsteek te beginnen en te kijken hoe ver we kwamen.


21:30: Grot in:

Alles ging lekker en al snel hadden we de smaak te pakken met het filmen. een aatal (vaak smalle) passages werden meerdere keren gedaan om het beste filmresultaat te krijgen. Wie mooi op de film wil staan moet er iets voor over hebben :-p Zo werd ook de smalle passage aan het begin van de Réseau des Comblennois meerdere keren doorkropen. Gelukkig heeft Avalon een tijd geleden de passage wat groter gemaakt, waarvoor onze dank! 

Aan het einde van de Réseau des Comblennois  namen we een verkeerde afslag en belandden we in een complex gebeuren van putten, meanders en kruipgangen. Alles natuurlijk voorzien van flink wat modder. Het duurde even voor we doorhadden verkeerd te zitten en toen we de goede weg gevonden hadden was het inmiddels vanwege de filmactiviteiten 01:00 en we stonden voor de keuze: doorgaan naar de Veronica en hopen dat de poort open gaat: (40 min), pech hebben en de deur gaat niet open: (2.5 uur) of naar buiten via de Chawresse (1.5 uur). Opdat we niet het risico willen lopen voor een gesloten deur te staan en pas om 5 uur helemaal gesloopt de grot uit te komen kiezen we voor de terugweg via de Chawresse.


 02:30: Grot uit:

Half drie stonden we weer buiten, een beetje hongerig, moe en koud maar het was zeker een geslaagde tocht. Normaal schieten we door de grot heen maar door de film lag het tempo een stuk lager en was het allemaal wat relaxer. 


04:20: Aankomst thuis:

Tja wat moet je anders doen op een vrijdag avond… Ik moet wel toegeven dat ik zaterdag wel iets langer heb uitgeslapen dan normaal :-)

Op de komende Keigel avond zal er een uitgebreid filmverslag te zien zijn inclusief de ervaringen met de nieuwe lamp. Een kort voorproefje is hier te zien:
Youtube


-Frans